Wprowadzenie i cel:
Mikroplastiki (MPLs) to syntetyczne cząstki polimerowe o wymiarach poniżej 5 mm. Wśród nich cząstki o średnicy mniejszej niż 1 µm określane są jako nanoplastiki (NPLs). Cząstki te są powszechnie obecne w środowisku i zostały wykryte zarówno w żywności, jak i w wodzie gruntowej oraz wodzie z kranu. Celem niniejszego przeglądu jest analiza wpływu mikro- i nanoplastików na rozwój choroby Alzheimera i choroby Parkinsona. Ponadto omówiono możliwe strategie ograniczania fizjologicznych skutków działania tych cząstek.

Opis stanu wiedzy:
Przeprowadzona analiza sugeruje, że akumulacja nano- i mikroplastików może przyczyniać się do progresji chorób neurodegeneracyjnych, takich jak choroba Alzheimera i choroba Parkinsona. Zaobserwowane efekty, takie jak neurozapalenie, dysfunkcja mitochondriów czy uszkodzenie bariery krew–mózg, wskazują na neurotoksyczność wynikającą z wielu współdziałających mechanizmów. Potencjał w łagodzeniu neurotoksycznego działania MNPs/NPLs mają różne substancje bioaktywne. Obiecujące działanie neuroprotekcyjne wykazały melatonina, czynnik wzrostu fibroblastów 1 (FGF1) oraz pyłek Camellia. Dodatkowo istotną rolę mogą odgrywać probiotyki, które przywracają naturalną równowagę mikroflory jelitowej.

Podsumowanie:
Analizowane badania wskazują, że mikro- i nanoplastiki mogą mieć istotny wpływ na rozwój chorób neurodegeneracyjnych, a zwłaszcza choroby Alzheimera i choroby Parkinsona. Konieczne są dalsze badania nad leczeniem farmakologicznym oraz podejściami terapeutycznymi mającymi na celu przeciwdziałanie toksycznemu wpływowi tych zanieczyszczeń na organizm człowieka. W dłuższej perspektywie badania te mogą przyczynić się do poprawy jakości życia pacjentów i opracowania skutecznych strategii prewencyjnych.