PL EN
PRACA POGLĄDOWA
Patogenne gatunki Yersinia
 
Więcej
Ukryj
1
Zakład Biologicznych Szkodliwości Zdrowotnych i Parazytologii, Instytut Medycyny Wsi, Lublin, Polska
 
 
Autor do korespondencji
Jacek Zwoliński   

Zakład Biologicznych Szkodliwości Zdrowotnych i Parazytologii, Instytut Medycyny Wsi, Lublin, Polska
 
 
Med Srod. 2021;24(1-4):34-37
 
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Wprowadzenie i cel pracy:
Patogenne gatunki bakterii nale­żące do rodzaju Yersinia są powszechne w środowisku. Z trzech patogennych gatunków na terenie Polski występuje przede wszystkim Y. enterocolitica, odpowiedzialna za zapalenie jelit i węzłów chłonnych krezkowych. Chociaż w większości wy­padków ma przebieg łagodny, samoograniczający, to czasami mogą zostać zaatakowane narządy wewnętrzne, takie jak wątroba, śledziona oraz stawy i serce. U osób z obniżoną od­pornością choroba może zakończyć się nawet śmiercią. Źródłem zakażenia dla człowieka jest mięso zakażonych zwierząt, surowe mleko, rośliny i woda skażone odchodami zakażonych zwierząt. Y. enterocolitica jest bakterią zimnolubną, dlatego może namnażać się w warunkach chłodniczych, a do zakażeń dochodzi przeważnie w chłodnych miesiącach.

Opis stanu wiedzy:
Objawy jersiniozy są mało specyficzne, dlatego choroba jest często nierozpoznana. Gatunek Y. pseudotuberculosis występuje dużo rzadziej niż Y. enterocolitica. Trzeci chorobotwórczy gatunek to Y. pestis, który w przeszłości uśmiercił miliony ludzi. W tej chwili jednak dżuma, która jest chorobą przez niego wywoływaną, w dalszym ciągu zbiera ofiary, ale w dużo mniejszym stopniu (od 1000 do 3000 rocznie). Występuje poza Europą, na terenach wiejskich o niskim poziomie sanitarnym. Badania genetyczne ujawniły, że gatu­nek Y. pestis wyodrębnił się z gatunku Y. pseudotuberculosis zaledwie kilkanaście tysięcy lat temu, natomiast Y. pseudotuberculosis i Y. enterocolitica zróżnicowały się miliony lat temu.

Podsumowanie:
Omówiono patomechanizmy odpowiada­jące za zjadliwość bakterii z rodzaju Yersinia towarzyszące zakażeniom, a także zasygnalizowano udaną próbę do­świadczalnego przeżycia Yersinia pestis w glebie. Przedsta­wiono aktualną sytuację epidemiologiczną na świecie, sposoby rozpoznania laboratoryjnego dżumy oraz metody profilaktyki.


Introduction and Objective:
Pathogenic species of bacteria belonging to the Yersinia genus are prevalent in the environment. Among three pathogenic species occurring in Poland, the main species is Y. enterocolitica, which is responsible for the inflammation of the intestines and mesenteric lymph nodes. Although most of the cases are mild, self­limited, internal organs such as the liver, spleen, joints and heart may sometimes be affected. In immunocompromised people, the disease may even be fatal.

Brief description of the state of knowledge:
The source of human infection is meat from infected animals, raw milk, plants and water contaminated with the faeces of infected animals. Y. enterocolitica is a cold­loving bacterium, so it can multiply under refrigeration conditions, and infections occur mostly in the colder months. The symptoms of yersiniosis are non­specific; therefore, the disease is often undiagnosed. The species Y. pseudotuberculosis is much less common. The third species, Y. pestis, is the causative agent of plague which has killed millions of people in the past. However, at present, plague continues to take victims, but to a much lesser extent (1,000–3,000 a year). It occurs outside Europe in rural areas with low sanitary level. Genetic studies revealed that the species Y. pestis separated from the species Y. pseudotuberculosis only several thousand years ago, while Y. pseudotuberculosis and Y. enterocolitica diverged millions of years ago.

Summary:
The pathomechanisms responsible for the virulence of Yersinia bacteria accompanying infections were discussed, and a successful attempt at experimental survival of Yersinia pestis in soil was signalled. The current epidemiological situation worldwide, and the methods of laboratory diagnosis of plague and its prevention were presented.

FINANSOWANIE
Publikacja jest finansowana przez Instytut Medycyny Wsi im. Witolda Chodźki w ramach realizacji projektu badawczego numer 19020.
 
REFERENCJE (20)
1.
Czerkies M, Raczkowska A, Brzostek K. Quo vadis Yersinia pestis? Ewolucja patogennych gatunków z rodzaju Yersinia. Post Mikrobiol. 2009; 48(3): 181-196.
 
2.
Janowska M, Jędrzejewska B, Janowska J. Jersinioza – nowe wyzwanie współczesnej medycyny. Med Og Nauk Zdr. 2012; 18(3): 257-260.
 
3.
Bancerz-Kisiel A, Szweda W. Yersiniosis – a zoonotic foodborne disease of relevance to public health. Ann Agric Environ Med. 2015; 22(3): 397–402. doi: 10.5604/12321966.1167700.
 
4.
Huovinen E, Sihvonen LM, Virtanen MJ et al. BMC Infecti Dis 2010; 10::122. http://www.biomedcentral.com/1....
 
5.
Kasprzak J, Domańska E, Małkińska-Horodyska M. Sytuacja epidemiologiczna jersiniozy (zakażenie jelitowe) w województwie kujawsko-pomorskim w latach 2011-2013. Probl Hig Epidemiol. 2014; 95(4): 844-853.
 
6.
Fukushima H, Shimizu S, Inatsu Y. Yersinia enterocolitica and Yersinia pseudotuberculosis. Detection in Foods. J Path. 2011; 735308. doi:10.4061/2011/735308.
 
7.
Chlebicz A, Śliżewska K. Campylobacteriosis, Salmonellosis, Yersiniosis, and Listeriosis as Zoonotic Foodborne Diseases: A Review. Int J Environ Res Public Health. 2018; 15: 863.
 
8.
Wielkoszynski T, Moghaddam A, Bäckman A et al. Novel diagnostic ELISA test for discrimination between infections with Yersinia enterocolitica and Yersinia pseudotuberculosis. Eur J Clin Microbiol Inf Dis. 2018; 37: 2301–2306 https://doi.org/10.1007/s10096....
 
9.
Berghoff W. Chronic Lyme Disease and Co-infections: Differential Diagnosis. Open Neurol J. 2012; 6: 158-178.
 
10.
Demeure C, Dussurget O, Fiol GM et al.Yersinia pestis and plague: an updated view on evolution, virulence determinants, immune subversion, vaccination and diagnostics. Microbes Infect. 2019; 21(5-6): 202-212.
 
11.
Raoult D, Mouffok N, Bitam I et al. Plague: history and contemporary analysis. J Infect. 2013; 66(1): 18-26.
 
12.
WHO Newsroom. 31 Oct 2017. https://www.who.int/news-room/... (dostęp 2021.12.20).
 
13.
Atkinson S, Williams P. Yersinia virulence factors - a sophisticated arsenal for combating host defences. F1000Res. 2016; 5.
 
14.
Yang X, Pan J, Wang Y, Shen X. Type VI Secretion Systems Present New Insights on Pathogenic Yersinia. Front Cell Infect Microbiol. 2018; 8: 260.
 
15.
Davis KM. All Yersinia are not created equal: phenotypic adaptation to distinct niches within mammalian tissues. Front Cell Infect Microbiol. 2018; 8: 261.
 
16.
Ayyadurai S, Houhamdi L, Lepidi H, et al. Long-term persistence of virulent Yersinia pestis in soil. Microbiology 2008; 154: 2865-2871.
 
17.
Butler T. Plague gives surprises in the first decade of the 21st century in the United States and worldwide. Am J Trop Med Hyg. 2013; 89(4): 788-93.
 
18.
Andrianaivoarimanana V, Piola P, Wagner DM, et al. Trends of human plague, Madagascar, 1998-2016. Emerg Infect Dis. 2019; 25(2): 220-228.
 
19.
Barbieri R, Signoli M, Chevé D, et al. Yersinia pestis: the natural history of plague. Clin Microbiol Revs. 2020; 34(1). https://doi.org/10.1128/CMR.00....
 
20.
Sun W, Singh AK. Plague vaccine: recent progress and prospects. NPJ Vaccines. 2019; 4: 11.
 
eISSN:2084-6312
ISSN:1505-7054
Journals System - logo
Scroll to top